ความสุขของผมก็เงินไง ไม่ใช่หราาาาาาาา

ยู้ฮูๆๆ หยุดเสาร์อาทิตย์ที่ผ่านมาพี่เกรย์ไปทำธุระมาที่ต่างจังหวัด เลยเพิ่งมาเห็นดราม่าเรื่องความสุขความรวย ด้วยคำพูดสวยๆทำนองว่า เราอยู่ในสังคมที่คนให้ค่าความสุขน้อยกว่าเงิน โอ๊บร๊ะจ๊ะเจ้า ข้าวเม่าเสก พี่เกรย์ฟังแล้วอึ้งไปเลยครับผมครับ นึกว่าอยู่ในโลกแฟนตาซีมีสี่ขา ดอกไม้บานกลางทุ่งหญ้าสะวันนะเขต

พี่เกรย์ #ตกใจหนักมาก แบบนี้เพราะอะไรรู้ไหมเบบี๋ เพราะส่วนใหญ่แล้วคนที่พูดคำนี้มักจะเป็นคนรวยที่มีพอแล้วทุกอย่างจนขาดแต่ความสุข แต่เรามองทะลุกลับไปอีกด้าน ไปถามคนที่ไม่มีแดรกส์ หรือมียังไม่ “พอ” (อ่านนิยามได้ที่ข้างล่าง) เค้าจะบอกเราเป็นภาษาที่ไม่หล่อว่า “ไอสัส ถ้ามึงคิดว่าเงินไม่สำคัญก็เอามาให้กรุสิวะ กรุต้องผ่อนบ้านอีกสามล้านฝ่า” เอวังมันก็เป็นประการฉะนี้

จริงๆเรื่องนี้พี่เกรย์ย้ำไปทีนึงแล้วนะในบทความ “เศรษฐกิจดีไม่ดี” ว่าสิ่งสำคัญคือคนพูดเป็นใครและคนฟังเป็นใคร บางทีเราแม่มพูดจาหล่อๆเพราะเราอยู่ในจุดที่เราได้หมดทุกอย่างแล้วไง เราก็รู้เลยเว้ยเฮ้ย เงินแม่มไม่ใช่ความสุข เพราะความสุขจริงๆมันมีอะไรมากมายที่เงินซื้อไม่ได้ ถูกไหม ซึ่งมันก็ไม่แปลกสำหรับคนที่มีเงินเยอะสัส กับเยอะโคตรพ่อโคตรแม่ ถึงตอนนั้นเงินไม่สำคัญจริงๆเว้ยเฮ้ย (ไปอ่านเรื่อง เงินซื้อความสุขไม่ได้ ของเพจสมาคมจิตแพทย์แห่งประเทศไทยประกอบจะได้เข้าใจมากขึ้น)

พี่เกรย์ยกตัวอย่างง่ายๆ ถ้าคนรวยคนหนึ่งไปเที่ยวมาแล้วรอบโลก ได้เห็นทุกอย่างแล้ว พอมันกลับมาที่ไทยเจอพ่อแม่ลุงป้าน้าอาโอบกอดด้วยความรัก) มันจะพูดหล่อๆได้ทันทีว่า “ผมไปมาทั่วทุกมุมโลกแล้ว แต่ผมกลับพบว่าความสุขที่แท้นั้นอยู่ที่บ้านผมเอง” แต่ในขณะที่นัง(อดีต)เลขาคนหนึ่งแม่มอาจจะพูดว่า “ความสุขของหนูคือการไปทำนมที่เกาหลี เพราะหนูยังไม่เคยไปต่างประเทศเลยคร่ะ” #นี่มึงจะไปเที่ยวหรือทำนม

แต่ถ้าพี่เกรย์ลงลึกไปถึงสิ่งที่เศร้ากว่านั้นในสังคม เราเห็นบางคนมีความทุกข์เพราะเขาไม่มีเงินพอที่จะใช้จ่าย บางคนทั้งเดือนแม่มมีใช้แค่ 2 พัน หรือ ไม่ก็เตรียมจ่ายหนี้มากมายให้เจ้าหนี้นอกระบบ ซึ่งมันผิดเว้ย การใช้เงินไม่เป็นการเป็นหนี้ มันคือความผิดและความไม่รู้ทางการเงินของพวกเขา แต่มันก็ทำให้เขามีความทุกข์แบบสัสๆก็ได้ ประเด็นคือคนหล่อคนรวยคนมีความฝันแพสชั่นต่างๆ เราเคยก้มลงมามองเห็นและเข้าใจความแตกต่างของสังคมนี้บ้างหรือไม่ หรือว่าเราสบายหล่อเท่เก๋ไก๋ พุดคำนี้เพื่อโชว์ความหลุดพ้นจากทุนนิยมชั้นต่ำเลวทราม #โถแน่จริงมึงขายหุ้นทิ้งแล้วไปบริจาคสิครับ

อนึ่ง ความรวยไม่ใช่เรื่องผิดเว้ย ใครจะรวยแค่ไหน รวยไปมีความสุขไม่มีความสุขมันก็แล้วแต่คน แต่มึงจงสำเหนียกกันไว้ซะนะว่ามึงเนี่ยไม่มีเงินเมื่อไร มีความทุกข์แน่ๆ ครับผม

อ-สอง ออสการ์ ไวลด์ เคยกล่าวไว้ท์ว่า “When i was young, i thought that money was the most important thing in life, now that i am old, I know it is." แปลสั้นๆว่า ตอนเด็กกรุคิดว่าเงินสำคัญ ตอนนี้แก่แล้วเลยรู้ว่าเงินแม่มสำคัญสัสๆ นี่ก็เห็นด้วยครับผมครับ

อ-สาม ถ้าคนรวยสอนให้รู้จัก “พอ” จะกลายเป็นคนหล่อ แต่ถ้าคนจนบอกว่า “พอ” แม่มเสือกกลายเป็นคนขี้เกียจ ดังนั้นต้องรวยก่อนก็ค่อยบอกว่าพอได้

อ-สี่ คนรวยพยายามสอนให้คนจนไม่ทะยานอยาก บางครั้งแม่มกลัวคนจนจะเติบโตมาแย่งมันทำมาหากินก็ได้นะ ถถถถถถ

อ-ห้า เป็นยี่ห้อกาแฟ (A-HA)

อ-หก นิยามของคำว่าพอ แต่ละคนต่างกัน แต่ง่ายๆ คือ ถ้ามึงพอ อย่าไปเสือกความไม่พอของคนอื่น ถ้ามึงรวยก็ช่วยคนบ้าง อย่าสอนให้หล่อแล้วไม่มีแดรกส์

อ-เจ็ด เงินสำคัญโว้ย จำไว้ท์

สุดท้ายท้ายสุด พี่เกรย์ขอลาไปก่อน ตอนนี้ต้องรีบทำงานเมกมันนี่ต่อไป เพราะเดี๋ยวมีพอเมื่อไรจะได้ออกมาพูดหล่อๆว่า พี่เกรย์มีพอแล้วครับผม เลยเพิ่งรู้ว่าอยู่บ้านเลี้ยงแมวก็มีความสุขได้ง่ายๆ แบบที่ไม่เคยคิดมาก่อน กร้ากกกกกก