แด่… ถนนแห่งความสำเร็จไม่มีจริง

    เฮ้อออ กรุว่าจะไม่เขียนบทความแล้วนะ เพราะโดนคอมเม้นท์ประจำเลยว่า เขียนไม่ดี เขียนไม่สุภาพ อ่านไม่รู้เรื่อง แต่ก็ไม่รู้สินะ เห็นแชร์กันเป็นร้อยทุกที คุคิกรุกริ นี่สินะชีวิตเศษเล็ปที่เค้าว่าพอดังแล้วจะมีคนด่า เฮ้อ ขอตัวทำใจรับความดังแพพส์นะ เอาล่ะ.. วันนี้กรุจะมาพูดเรื่องราวของความสำเร็จให้พวกมรุงฟัง แต่ก่อนอื่นกรุขอถามมรุงว่า มรุงเบื่อไหมสัสที่ในโลกทุกวันนี้ต้องเดินตามความสำเร็จของคนอื่น และนั่นแหละแม่มคือที่มาของบทความกรุที่มีชื่อสวยงามว่า "ถนนแห่งความสำเร็จไม่มีจริง"       ทุกๆวันนี้พวกมรุงยังทำตัวแบบนี้อยู่หรือเปล่าล่ะสัส

• นั่งแชร์บทความดีๆ ข้อคิดโดนๆ เนื้อหาเจ๋งๆ ลงบนเฟสบุ๊กของตัวเอง แต่ไม่เคยเหลียวมองไปอ่านมันอย่างตั้งใจจริงสักครั้ง
• ซื้อหนังสือดีๆตามงานสัปดาห์หนังสือ ร้านหนังสือ ที่พวกมรุงอ่านแล้วถูกจริตและคิดว่าดีสำหรับสมองพวกมรุง แต่ท้ายที่สุดไม่ได้อ่าน
• ลงเรียนคอร์สทั้งหลายแหล่ ราคาแพงแค่ไหนไม่ว่า เพราะมรุงต้องการพัฒนาตัวเอง แต่เรียนจบแล้วมรุงก็กลับมาใช้ชีวิตแบบเดิมๆ

  ถ้ามรุงทำตัวแบบนี้ มันไม่แปลกหรอกสัสที่มรุงยังไม่ประสบความสำเร็จ เพราะหนทางแห่งความสำเร็จที่แท้จริงมันไม่ได้โรยไว้ด้วยกลีบกุหลาบ ทีนี้มรุงก็คงแย้งถามกรุว่า เฮ้ยย ถ้ากรุทำทุกอย่างแบบนี้แล้ว กรุจะสำเร็จหรือไง คำตอบมันก็คือไม่อยู่ดีไงสัส เพราะคำตอบที่แท้จริงของความสำเร็จแม่มคือการที่มรุงเลิกถาม เลิกเดา เลิกเชื่อ เลิกหาแรงบันดาลใจ แต่มรุงจงตั้งใจลงมือทำมันในทุกๆวันต่างหาก คนทุกคนสามารถประสบความสำเร็จได้ แต่ถนนที่จะพามรุงไปสู่ความสำเร็จน่ะ มันไม่มีจริงหรอกดวกส์ เพราะมรุงนั่นแหละต้องเป็นคนทำเส้นทางนั้นขึ้นมาเอง...   สุดท้ายนะสัส ความสำเร็จในชีวิตใครคนหนึ่งไม่มีทางที่จะเกิดขึ้นได้ด้วยคนเพียงหนึ่งคนแต่มันจะเกิดขึ้นด้วยการสร้างของคนหลายๆคนร่วมกัน อย่าลืมมองเห็นความสำคัญของคนเหล่านั้นด้วยนะ เพราะสิ่งนั้นแม่มคือ ความกตัญญู ที่มรุงควรยึดถือไว้ในชีวิต สุดท้ายก่อนจากกัน กรุขอเอาข้อความสั้นๆที่เคยเขียนไว้ในเพจ Mr.Grayman V2 มาให้พวกมรุงอ่านอีกสักครั้ง หวังว่าคงคิดได้นะว่า มรุงจะทำอย่างไรให้ตัวเองแม่มประสบความสำเร็จ

กรุเห็นหลายๆคน... อยากเป็นเซียนหุ้น ลุ้นพอร์ทพันล้าน อยากทำงานอิสระ แบบไม่ประจำ อยากเที่ยวรอบโลก อยากเป็นคนโด่งดัง

แต่มรุงจงรู้ไว้เสียว่า... ไม่มีสูตรสำเร็จไหนที่ใช้ได้กับทุกคนหรอกดวกส์

กรุรู้ว่าพวกมรุงอยากประสบความสำเร็จ แต่ความสำเร็จบนถนนเส้นเดียวกันตลอดสาย มันคงแออัดยัดเยียดด้วยคนประเภทเดียวกันเต็มไปหมด

และเมื่อคนทุกคนทำอะไรเหมือนกัน เมื่อนั้นมันคงไม่ใช่ "ความแตกต่าง" ที่มรุงไขว่คว้าหรอก

ดังนั้น สิ่งสำคัญ มรุงควรถามตัวเองว่ามรุงต้องการอะไรจากชีวิต ไม่ใช่เอาความสำเร็จของคนอื่นมาขีดเส้นเดินให้ชีวิตตัวเอง

จำไว้ท์