สวัสดีชาวโลกกกกกก ข้าเจ้าคือลุงเกรย์แมนนักเขียนสร้างแรงบันดาลใจเชิงลบกับสโลแกนที่ว่า “เปลี่ยนคำด่าเป็นพลังสร้างสรรค์สังคม” ได้รับคำถามจากแฟนเพจว่า ทำอย่างไรจะประสบความสำเร็จได้ในปี 2015 กับการมีเป้าหมายในชีวิตที่เรียกสั้นๆว่า “ร่ำรวย” พี่เกรย์เลยตัดสินใจเขียนบทความแนะนำแฟนเพจผู้น่ารักทั้งหลายในหัวข้อ เคล็ดลับ 5 ข้อที่จะร่ำรวยแบบคนสำเร็จในปี 2015 และรับประกันว่าพวกมรุงทำได้ทุกคนแน่นอนครับสัส

พร้อมอ๊ะยางง...
ฟังนะฟังตั้งใจฟัง
ฟังนะฟังผมจะเล่า 1 ครั้ง
ถ้าฟังไม่ทันก็มาอ่านซ้ำละกันนะจ๊ะ เบบี๋

ข้อแรก : รู้เสียก่อนว่า เท่าไรที่เรียกว่า “รวย”

หลายคนแม่มชอบพูดว่า “อยากรวยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” พูดจนบางครั้งกรุคิดว่าแม่มป่วยมีอาการทางจิตกับความกระสันแดกดันอยากจะรวยขึ้นสมอง แต่พอถามว่าเท่าไรถึงเรียกว่ารวย แม่มดันทำหน้ามึนๆ งงๆ เหมือนกำลังดมกาวแล้วตอบง่าวๆไปว่า “มีเงินเยอะๆงายยย”บอกตรงๆเลยสัสพูดแบบนี้ยังไงชีวิตก็ไม่มีทางรวย เพราะมรุงยังไม่รู้นิยามความรวยตัวเองเลยไงสัส เหมือนจะนั่งแท็กซี่ไปดอนเมืองแต่พอแท็กซี่ถามว่าดอนเมืองอยู่ไหน แม่มบอกว่าไปไม่ถูก #คนบ้าชัดๆ

แนะนำ : อ่านเรื่องการตั้งเป้าหมายประกอบที่บทความนี้เลยสัส
เป้าหมายการเงินที่สำคัญ มันต้องแบบนี้!!

ข้อสอง : ถามตัวเองสั้นๆมีปัญญาทำมันไหม

ถ้าข้อแรก คือ การตั้งเป้าหมาย ข้อสองนี่เป็นการคัดกรองความเป็นควายของตัวเราเองจ๊ะ บางคนแม่มตั้งเป้าอยากจะมีสิบล้านในหนึ่งปี แต่เสือกมีรายได้เดือนละหมื่นห้า อันนี้ไม่ติดทินเนอร์ก็น่าจะเพ้อแล้วนะจ๊ะเบบี๋  อ้อ... มีเซเลปหลายคนชอบพูดหล่อๆว่า อยากฝันอะไรใหญ่แค่ไหนไม่สำคัญ เพราะความฝันมันฟรี กรุเห็นด้วยสัส แต่ฝันกลางวันมากไปบางทีอาจจะมีวูปนะจ๊ะ โม้นั่นโม้นี่แล้วทำตัวอัปรีย์ไปวันๆ แบบนั้นไม่ได้เรียกว่าฝันหรอกนะดวกส์

สิ่งหนึ่งที่มรุงต้องตั้งคำถามกับตัวเองเสมอก็คือ ตัวเราคือใคร / เราจะไปจุดไหน / เรามีปัญญาทำได้จริงๆหรือไม่ กรุไม่เคยห้ามความฝันยิ่งใหญ่ของใคร ถ้ามรุงเป็นคนที่มีศักยภาพ แต่กรุขอเหอะว่าอย่าเอาฝันของใครมาผสมปนเปจนทำให้ฝันมรุงฟุ้งซ่านเกินกว่าปัญญาที่ตัวเอง โอเคนะคะ นะคะ

ข้อสาม : ตามหาศักยภาพที่ซ่อนอยู่ของตัวเอง

ถึงกรุจะปากหมาแบบนี้ แต่กรุจริงใจนะจ๊ะสัส กรุเชื่อว่าพวกมรุงที่อ่านบทความนี้อยู่ แม่มมีความสามารถที่ซ่อนอยู่ในตัวเองกันหมดแหละ แต่มรุงต้องดึงมันออกมาใช้ให้เป็น ไม่ใช่เอาไปเค้นตอนเบ่งอึอย่างเดียว เพราะแม่มสูญเปล่าสัสๆ

แต่จงจำไว้สองข้อนะว่า “ศักยภาพ” ของตัวเองที่มรุงมีนั้น ต้องไม่ไปเปรียบเทียบกับคนที่ต่ำกว่า แต่ให้มรุงจงเปรียบเทียบกับการพัฒนาตัวเอง เข้าใจป่ะวะดวกส์ ไม่ใช่พูดติดปากแบบหมาๆว่า “ดีกว่าคนอื่นอีกตั้งเยอะแยะ” แต่ให้ถามตัวเองซ้ำๆว่า “ตัวเราพัฒนาขึ้นมาแค่ไหนแล้ว”

อีกข้อคือ เลิกโทษนู่นโทษนี่ได้แล้วสัส มรุงต้องรับผิดชอบความชั่วความเลวและความผิดพลาดของตัวเอง ไม่ใช่อ้างว่าเป็นความผิดพลาดของคนอื่น เจ้านายไม่ดี เมียไม่รัก ลูกน้องห่วย สังคมมีปัญหา เป็นเชื้อราในร่มผ้า อาหารหมาหมดอายุ ฯลฯ พอ! สั้นๆก็คือ ถ้าการกระทำของมรุงทำให้เกิดความผิดพลาด มรุงต้องยอมรับแล้วปรับปรุง หุบปากด่าคนอื่นแล้วก้มหน้าก้มตายอมรับกรรมกันไปซะดวกส์

ข้อสี่ : ปฎิเสธให้เป็น

งงสินะสัส การปฎิเสธให้เป็นคือการ “ช่างเลือก” เลือกทำในสิ่งที่สำคัญกับเป้าหมายที่มรุงตั้งใจไว้ก่อน ไม่ใช่ทำแต่เป้าหมายกากๆ ดักดานไปวันๆ เอาแต่เล่นเฟส เล่นเนต เล่นเกมส์ แล้วบ่นว่าไม่มีเวลา กรุไม่แปลกใจเลยที่มรุงทำอะไรไม่ได้

คืองี้สัส คนที่แม่มประสบความสำเร็จสูงๆทั้งหลาย มีคุณสมบัตินึงที่เรียกว่า “ช่างเลือก” คือเลือกในสิ่งที่แม่มจะทำให้ดีที่สุด เพื่อ Focus เป้าหมายที่เขาต้องการ ไม่ใช่ระรานไปทั่ว เห็นคนนู้นลงทุนในหุ้นดี แม่มก็เอาตาม เห็นคนนี้รวยกองทุนก็ทำบ้าง สรุปสุดท้ายมรุงกลายเป็นคนที่ไม่รู้อะไรสักอย่างว่าตัวเองต้องการอะไร แล้วก็ตายๆไปทั้งแบบนั้นไงจ๊ะ

ข้อสุดท้าย : อย่าอายถ้าไม่สำเร็จ

คนส่วนใหญ่แม่มไม่ชอบตั้งเป้าหมาย เพราะมันกลัวทำไม่สำเร็จแล้วอายคนข้างบ้าน แต่กรุบอกเลยสัส คนที่มีเป้าหมายต่อให้ไม่สำเร็จ มันก็ยังดีแต่พวกที่แม่มไม่คิดว่าตัวเองต้องการอะไร ต่อให้มรุงเกิดมามีครบทุกอย่าง แต่มรุงขาดสิ่งที่เรียกว่าเป้าหมาย มรุงก็เหมือนตายทั้งเป็นแล้วสัส #คนเราทุกคนล้วนมีเป้าหมายถ้าไม่มีก็ไปแดรกส์ยาฆ่าหญ้าตายไปซะดวกส์

สรุปสั้นๆ นะสัส 5 คำขวัญวันเกรย์ “มีเป้าหมาย สร้างความขลัง ด้วยพลัง อย่าหยุดยั้ง ไม่ฟังคำเยาะเย้ย” กรุรับประกันพวกมรุงทำได้กันหมดทุกคน เพียงแต่ว่ามรุงจะกล้าพอที่จะรับผิดชอบและทำมันได้ตลอดปีหรือเปล่า กรุขอให้พวกมรุงจงโชคดีมีความสุขสนุกลุกนั่งสบายทุกวันนะจ๊ะเด็กๆ

สุดท้ายสำหรับไอ้พวกที่บอกว่า พูดง่ายๆ รู้อยู่แล้ว ใครก็ๆทำได้ มาทำตัวถ่อยแล้วคิดว่าเท่ห์หรือไง กรุว่ามรุงไปไกลๆหาอะไรที่สร้างสรรค์กับชีวิตทำมากกว่ามาคอยจับผิดชีวิตคนอื่น เพราะต่อให้ด่ากรุยังไงคนที่มรุงรักก็ไม่ฟื้นขึ้นมาหรอกนะแครบ